မခ်ိဳခ်ိဳဝင္းသည္ (ဦးေလာကို+ေဒၚျမင့္ရင္) တို႔ ေနထိုင္ခဲ့ေသာ မံစီၿမိဳ႕နယ္၊ မြန္ျမင့္ေက်းရြာသည္ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕မွ မိုင္ငါးဆယ္ေက်ာ္ေဝးၿပီး ခရီးလမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရး မေကာင္းသျဖင့္ သြားလာရ ခက္ခဲလွေၾကာင္း၊ ကတၲရာလမ္းမရွိ၊ ဓာတ္မီးတိုင္မရွိ၊ တီဗီ မရွိေၾကာင္း၊ ေက်းရြာ စာၾကည့္တိုက္ မရွိသကဲ့သို႔ ေက်းလက္ ေဆးေပးခန္းလည္း မရွိေၾကာင္း၊ အစစအရာရာ ရွားပါးၿပီး မြန္ျမင့္ရြာ ဆိုသည္ကို သိသူနည္းပါးလွေၾကာင္း၊ ရြာသားအားလံုးနီးနီးမွာ လယ္ယာ စိုက္ပ်ိဳးေရးကို အဓိကစီးပြားေရး အျဖစ္ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ၾကၿပီး ဗဟုသုတ နည္းပါး လြန္းၾကေၾကာင္း၊ ဆင္းရဲခ်ိဳ႕တဲ့ နိမ့္က်လြန္းလွသည့္ မိမိ၏မိဘမ်ားႏွင့္ ေက်းရြာသူ ေက်းရြာသားမ်ား၏ဘဝကို တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳး ေစရန္အတြက္ စာကို အလြန္ႀကိဳးစား သင္ယူခဲ့ေၾကာင္း၊ ျမန္မာစာကို ေအာင္မွတ္ရ႐ံုသာ မွန္းခဲ့ၿပီး ငါးဘာသာ ဂုဏ္ထူးသာထြက္မည္ ထင္ခဲ့ရာ ယခုကဲ့သို႔ တစ္ဘာသာပိုၿပီး ေျခာက္ဘာသာႏွင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေၾကာင္း၊ ေက်းလက္ေန ဘဝတူ မိမိရြာသားမ်ားကို အက်ိဳးျပဳႏိုင္ရန္ ဆက္လက္ ႀကိဳးပမ္းသြားမည္ဟု ရည္ရြယ္ထားေၾကာင္း၊ အမွတ္စာရင္း မသိရေသးေပမယ့္ ေဆးလိုင္းရလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္မွန္းထားပါေၾကာင္း၊ တကၠသိုလ္ေရာက္သြားရင္လည္း အရည္အခ်င္းျပည့္ အဆင့္မီေအာင္ျမင္ၿပီး မိမိေဒသအက်ိဳး၊ မိမိတိုင္းျပည္အက်ိဳးကို အစြမ္းကုန္ သယ္ပိုးႏိုင္ရန္ ႀကိဳးစားသြားပါမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရပါသည္။
မခ်ိဳခ်ိဳဝင္းသည္ ယခုအခါ ဗန္းေမာ္႐ိုးႀကီးရြာ ဒုကၡသည္စခန္းတြင္ အဖြဲ႕အစည္းအသီးသီးႏွင့္ ေစတနာရွင္၊ အလွဴရွင္မ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ ရပ္တည္ေနရေၾကာင္း တကၠသိုလ္ ဆက္တက္ႏိုင္ရန္ အခက္အခဲမ်ားစြာ ရွိေနေၾကာင္း ၾကားသိရပါသည္။
၂ဝ၁၂ ခု တကၠသိုလ္ဝင္ ခ႐ိုင္ေပါင္းခ်ဳပ္ ေအာင္စာရင္းတြင္ ေျခာက္ဘာသာ ဂုဏ္ထူးရွင္ ၄ ဦး၊ ငါးဘာသာ ဂုဏ္ထူးရွင္ ၈ ဦး၊ ေလးဘာသာ ဂုဏ္ထူးရွင္ ၁၄ ဦး၊ သံုးဘာသာ ဂုဏ္ထူးရွင္ ၂ဝ ဦး၊ ႏွစ္ဘာသာ ဂုဏ္ထူးရွင္ ၆၇ ဦးႏွင့္ တစ္ဘာသာ ဂုဏ္ထူးရွင္ ၃၆၄ ဦး စုစုေပါင္း ၄၇၈ ဦး ဂုဏ္ထူးျဖင့္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။
The Myanmar Independent News Journal
No comments:
Post a Comment